Blijf op de hoogte
Blijf op de hoogte van alle nieuws en updates rond de master geneeskunde in België.
Tweedemasterstudenten Fran, Noa en Eline zijn begonnen aan een van de grootste avonturen uit hun leven: een buitenlandse stage van vier weken in het verre, dromigere Tanzania. Zo’n buitenlandse stage spreekt toch wel tot de verbeelding, en daarom grepen wij de kans om twee van de drie dames te interviewen over hun plannen, verwachtingen en de praktische kant van zo’n buitenlandse stage.
First things first: In welk masterjaar zitten jullie en waar gaat de buitenlandse stage precies naartoe?
Fran: “Wij zitten nu in de laatste maand van onze tweede master. De stage die we nu gaan lopen, maakt eigenlijk al deel uit van het derde masterjaar. De reis gaat naar Tanzania. Ik weet niet hoe goed je Tanzania kent, maar aan de voet van de Kilimanjaro ligt een vrij bekende stad, Arusha. In de buurt van Arusha heb je dan een dorpje, Tengeru, waar wij stage zullen lopen.”
In welk ziekenhuis vindt de stage plaats? En op welke dienst?
Fran: “In het Meru District Hospital, een ziekenhuis met tien artsen en dertig verpleegdkundigen. Naar Tanzaniaanse maatstaven is het een groot ziekenhuis, maar het valt natuurlijk niet te vergelijken met de ziekenhuizen hier in België. Er zijn vier diensten: de pediatrie, waar Noa zal staan, de chirurgische afdeling, waar Eline haar stage zal lopen, ikzelf sta op de gynaecologische afdeling, en dan heb je ook nog een afdeling fysische geneeskunde. We vertrekken op 29 juni en komen terug op 5 augustus, een dikke vijf weken dus. De stage zelf duurt vier weken en we hebben dus een weekje over om Tanzania verder te verkennen.”
“We wilden heel graag zelf alles kunnen kiezen, van het stageland tot de dienst, en daarom hebben we alles zelf geregeld.”
Hoe wordt jullie stage georganiseerd? Gaat dat via BeMSA, via de VUB, of doen jullie het op eigen houtje?
Fran: “We doen het op eigen houtje omdat we dan wat meer vrijheid hebben en we zelf het land en het ziekenhuis kunnen kiezen. We hebben wel de hulp ingeroepen van een organisatie, Het Andere Reizen, die onder andere sociaal werk en medische stages helpt te organiseren. Van hen hebben we veel bijstand gekregen, bijvoorbeeld om vliegtickets te kopen.”
En hoe verloopt dat tot nu toe, op eigen houtje een stage op poten zetten?
Fran: “Het is een dikke merde! (lacht) Ja, het is echt heel moeilijk, vooral financieel. Twee van ons maken deel uit van een gezin met een alleenstaande mama, waardoor zo’n buitenlandse stage op financieel vlak allesbehalve evident is. Normaal gezien zouden we een beroep kunnen doen op beurzen, maar door de coronapandemie staan die allemaal al twee jaar on hold: ze willen geen nieuwe projecten en aanvragen aanvaarden zolang de vorige nog lopen. We hebben zelf heel wat acties georganiseerd en zullen misschien toch nog op een of andere beurs kunnen rekenen, dus we geloven wel dat het goed komt.”
“In Tanzania word je meteen in het diepe gegooid en die hands-on mentaliteit bevalt me wel.”
We hoorden inderdaad dat jullie enkele weken geleden een afterwork als fundraisingsfeest hebben georganiseerd en eerder ook een wafel- en wijnverkoop. Hoe is dat verlopen?
Fran: “De afterwork was heel tof, alleen jammer van het slechte weer want we hadden wat outdoorspelletjes en een barbecue voorzien. Maar we hebben het niet aan ons hart laten komen, het was zeker in orde. Er was veel volk en we hebben veel geld kunnen ophalen. Met de wafel- en wijnverkoop die we in het ziekenhuis hebben gedaan, is er ook heel wat ingezameld. We zijn iedereen die een bijdrage geleverd heeft heel dankbaar. Ik wil trouwens wel benadrukken dat dat geld enkel gebruikt zal worden om onze stage (vliegtickets, verblijf in een vrijwilligershuis en transport van medisch materiaal) te financieren. Het is niet zo dat we het gaan gebruiken voor ons weekje verkennen.”
Waarom hebben jullie voor een buitenlandse stage gekozen?
Fran: “Ik ben een fervent reiziger en heb al vaak alleen verre reizen gedaan, dus ik zag zo’n buitenlands stageavontuur meteen zitten. Daarnaast word je in Tanzania meteen in het diepe gegooid en die hands-on mentaliteit bevalt me wel.”
Noa: “Eline wil later heelkunde doen en is heel benieuwd naar hoe operaties verlopen in andere delen van de wereld.”
"Als kind was mijn lievelingsboekje 'Tippi Uit Afrika' en ik wilde altijd al eens naar die streek uit het verhaal gaan."
Waarom hebben jullie precies voor Tanzania gekozen?
Fran: “Noa wil absoluut eens naar Tanzania gaan, ze droomt er al van sinds ze een kind was.”
Noa: “Dat klopt. Ik had als kind een lievelingsboekje, Tippi Uit Afrika. Dat ging over een meisje dat met haar mama en papa, twee fotografen, in tipi’s tussen de dieren leefde. Ik vond het fantastisch dat ze in de natuur leefde en vrienden was met de dieren in het wild. Ik ben zelf wel nog nooit in Afrika geraakt en wil met deze stage de kans grijpen om toch eens naar die streek uit mijn lievelingsboekje te gaan. Na onze stage gaan we ook op safari en ik had op het internet gelezen dat Tanzania in de top 5 van mooiste safarilanden staat. Vandaar dus Tanzania.”
Fran: “We mogen van de VUB ook enkel naar veilige landen gaan, dus landen waar er niet te veel strubbelingen zijn op dit moment. Tanzania, Kenia en Zuid-Afrika zijn enkele landen die al langere tijd stabiel zijn, dus hebben we uit dat lijstje gekozen.”
Wat verwachten jullie van de stage?
Fran: “Veel bevallingen natuurlijk, contact met mensen, een rustigere atmosfeer. Hier in het Westen leven we in een haastige maatschappij waarin iedereen voortdurend van het ene naar het andere rusht. In Afrika is dat ongetwijfeld minder het geval, en ik hoop dan ook wat te onthaasten.”
Noa: “Ik hoop vooral veel ervaring op te doen. Daarnaast ben ik ook benieuwd om te zien hoe de medische sector daar in zijn werk gaat, zeker omdat ze het in Afrika vaak met veel minder middelen moeten doen dan wij. Ondanks dat alles proberen ze toch hun patiënten van de best mogelijke zorg te voorzien.”
“Ik denk dat het een serieuze realitycheck wordt voor ons.”
Denken jullie dat er een groot verschil is tussen de medische sector in Tanzania en die in België?
Noa: “Ik denk dat het verschil vooral merkbaar zal zijn op de afdelingen gynaecologie en heelkunde, en dat het op de pediatrie wel grotendeels hetzelfde zal zijn als hier in België. Ik denk wel dat het wennen zal zijn qua hygiëne.”
Fran: “Volgens mij zullen de pathologieën daar ernstiger zijn dan hier. Het kan goed zijn dat er een kindje wordt binnengebracht dat op slechts enkele dagen sterk achteruitgaat, door bijvoorbeeld ondervoeding of dehydratatie.”
Noa: “Ja, inderdaad, en ziekenhuizen zijn ook niet altijd even goed bereikbaar daar.”
Fran: “Ik denk daarbij ook dat het een serieuze realitycheck wordt voor ons. Wij zitten nu volledig in ons studiewereldje en hebben bijvoorbeeld stress voor examens. Ik denk dat we daar zullen beseffen dat we het eigenlijk heel goed hebben hier.”
“Ik hoop op een totale onderdompeling.”
Wat wensen jullie jezelf toe tijdens de stage?
Noa: “Ik hoop in het diepe gegooid te worden en zo meer zelfvertrouwen te krijgen in mijn kunnen. Daarnaast kijk ik er heel erg naar uit de Afrikaanse cultuur te leren kennen. Een totale onderdompeling dus.”
Fran: “Ja, dat wens ik mezelf ook toe. Ik hoop daarnaast ook dat de stage me leert om het leven beter te relativeren. Dat er meer is dan puur het geneeskundige.”
Nog een tip voor mede-masterstudenten geneeskunde?
Fran: “Aan alle studenten die een buitenlandse stage overwegen: doe het! Door corona heeft het twee jaar stilgelegen en ik hoor van sommige derde masters dat ze het superjammer vinden dat ze die kans niet gekregen hebben.”
Bedankt voor het fijne gesprek en veel succes in Tanzania! Wordt vervolgd…
