Blijf op de hoogte
Blijf op de hoogte van alle nieuws en updates rond de master geneeskunde in België.
Op het moment dat jij deze blog leest, is eerste masterstudent François in Beiroet zijn droom aan het verwezenlijken: een buitenlandse stage. Tussen de vele voorbereidingen door maakte hij even tijd vrij en vroegen we hem naar zijn verwachtingen.
Dag François! Binnenkort vertrek je op buitenlandse stage. Waar ga je precies naartoe en voor hoe lang?
“Ik vertrek binnenkort naar Beiroet, waar ik stage zal lopen in het universitaire ziekenhuis Mount Lebanon Hospital. De stage zal een ganse maand in beslag nemen, van 1 tot 31 juli. Ik zal ingezet worden op de dienst Interne Geneeskunde, meer bepaald op Hematologie. Het ziekenhuis zelf ligt nabij het centrum van de stad en de voertaal is er Engels. In Libanon is het Arabisch de officiële taal en zijn het Frans en het Engels daarnaast ook belangrijke voertalen.”
Ga je in je eentje of samen met andere geneeskundestudenten?
“Ik ben de enige VUB-student, maar er zijn nog twee meisjes van andere universiteiten die hun buitenlandse stage in Beiroet lopen. Zij gaan wel naar een ander ziekenhuis, de American University of Beirut, het grootste ziekenhuis van het land.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat Beiroet niet mijn eerste keuze was. Het stond zelfs niet eens in mijn top vijf (lacht). Ik was eerst van plan om naar Rusland te gaan, maar dat is om welbekende redenen natuurlijk niet meer mogelijk. Ik moest dus last minute op zoek naar een andere stageplaats en zo kwam ik uit bij Beiroet. Omdat ik er zo laat bij was, was er geen plaats meer voor mij in het ziekenhuis waar die andere studentes stagelopen en zo ben ik terechtgekomen bij het Mount Lebanon Hospital.”
“Ik denk dat de pathologieën sterk zullen verschillen van die hier in België.”
Heb je al enig idee wat je mag verwachten?
“Het zal sowieso anders zijn dan een stage hier. Om te beginnen: het is een andere cultuur en ook de socio-economische situatie verschilt van deze in België. Libanon is een armer land, wat een grote impact heeft op de lokale gezondheidszorg. Daarin speelt de tegenstelling tussen openbare en privéziekenhuizen een prominente rol. Vooral de openbare ziekenhuizen kampen met moeilijkheden, in de eerste plaats door personeelstekort. Ik heb onlangs een reportage gezien van de RTBF over de gezondheidszorg in Beiroet en één van die ziekenhuizen heeft de spoedafdeling moeten sluiten omdat er gewoonweg niet genoeg verplegend personeel voorhanden was.
Daarnaast zijn er heel wat spanningszones in het land, vooral op de grens met Syrië. Je hebt er ook Palestijnse vluchtelingenkampen, waar geen Libanese jurisdictie geldt en de situatie woelig is. Ten slotte is er nog het conflict met Oekraïne dat een hevige economische crisis veroorzaakt in Libanon en waardoor mensen met moeite in hun basisbehoeften kunnen voorzien.
Verder denk ik ook dat de pathologieën sterk zullen verschillen van die hier in België. Diagnoses die veel te laat gesteld worden, hematologische kankers die niet meteen of correct behandeld kunnen worden... Het zullen ernstige, maar tegelijk ook heel interessante cases zijn en het wordt ongetwijfeld een spannende stage.”
Wat zal volgens jou het grootste verschil zijn tussen een stage in Beiroet en een stage in België?
“Waarschijnlijk de verwachtingen naar de patiënt toe. Stel dat je een patiënt hebt die een hematologische kanker heeft. Je bent er op tijd bij, het valt nog te behandelen. In België zou je dan meteen een intensieve behandeling opstarten en de patiënt een positieve prognose meegeven. In Beiroet pakken ze dat volgens mij helemaal anders aan: ze stellen de diagnose en starten een behandeling op, maar vertellen de patiënt dat hij zich op het ergste moet voorbereiden. De tekorten waarmee de Belgische gezondheidszorg dertig jaar geleden kampte, zijn daar vandaag nog steeds de bikkelharde realiteit. Vandaar het verschil in mentaliteit en het verschil in verwachtingen.”
“Ik hoop dat de artsen daar zullen openstaan voor input van stagiairs en dat ik met de kennis die ik hier al heb opgestoken iets zal kunnen betekenen voor hen.”
Denk je dat je als stagiair iets zal kunnen bijdragen aan de ontwikkelingen in Beiroet?
“Ik hoop het. Let wel: ik verwacht niet meteen eigenhandig het leven van mijn eerste patiënt te redden. Ik zou echt niet weten hoe het daar zit met de hiërarchie tussen artsen en studenten, maar toch hoop ik dat de artsen zullen openstaan voor input van stagiairs en dat ik met de kennis die ik hier al heb opgestoken iets zal kunnen betekenen voor hen.”
Vind je dat belangrijk, inspraak hebben?
“Ja, toch wel, maar ik kan me ook wel goed aanpassen aan nieuwe situaties. Ik reis graag en heb al enkele grote reizen achter de rug met mijn vriendin, zoals naar Azië. Je ervaart dan natuurlijk altijd wel een cultuurshock, maar je past je toch heel snel aan. Dat zal nu anders zijn, want ik ga niet op vakantie. Het wordt spannend, maar ik heb er vertrouwen in.”
“Ik wil graag zo veel mogelijk buitenlandse ervaring opdoen, dat vind ik belangrijk.”
Waarom heb je in de eerste plaats voor een buitenlandse stage gekozen?
“Dat moest ik gewoon doen (lacht). Ik wil graag zo veel mogelijk buitenlandse ervaring opdoen, dat vind ik belangrijk. Ik ben trouwens ook al aan het kijken om opnieuw op buitenlandse stage te gaan na Beiroet. Daarnaast ben ik ook van plan om binnen twee jaar, als ik afgestudeerd ben, België achter me te laten en mijn specialisatieopleiding te volgen in het buitenland.”
Wat ga je in Beiroet doen naast je stage? Heb je wat vrije tijd?
“Ja, een beetje. Ik kom terug op 2 augustus, dus ik neem drie dagen vakantie na mijn stage, wat eigenlijk niet zoveel is (lacht). Wat ik ga doen? Ik zou graag de stad en haar omgeving verkennen. Ik moet wel nog zien of dat lukt. Want net buiten de stad, in het zuiden, bevinden zich enkele vluchtelingenkampen, waardoor sightseeing misschien niet evident is.
Ik heb mijn stage geregeld via BeMSA, en elk weekend organiseert de gastuniversiteit daar ook activiteiten voor ons. Op die manier zal ik dus ook veel kunnen doen en bezoeken tijdens mijn stage.”
Verlopen de shiften in het ziekenhuis daar op dezelfde manier als in België, of zijn er verschillen?
“Eerlijk? Ik heb geen idee van wat ik precies moet verwachten. De communicatie met het ziekenhuis in Beiroet verloopt soms wat stroef, waardoor ik bijvoorbeeld pas sinds enkele dagen weet dat ik op de dienst Hematologie zal staan. Het wordt dus een sprong in het diepe.”
“Uit deze stage wil ik vooral levenslessen halen die me richting geven en die me helpen een goede dokter te worden.”
Wat wens je jezelf toe op deze buitenlandse stage?
“Ik wens mezelf zowel een professionele als een persoonlijke ontwikkeling toe. Ik hoop ook dat ik leer om te diagnosticeren puur op basis van de klinische presentatie. Ik denk dat we in Beiroet veel minder zullen kunnen rekenen op bijkomende onderzoeken, wat hier in België schering en inslag is, maar daar dus niet vanzelfsprekend is. Ik hoop dus kennis op te doen in het diagnosticeren ‘met het blote oog’, bij wijze van spreken. Op persoonlijk vlak wil ik leren omgaan met de culturele verschillen en beseffen hoeveel geluk wij hier in België hebben met de kwaliteit van onze gezondheidszorg. Uit deze stage wil ik vooral levenslessen halen die me richting geven en die me helpen een goede dokter te worden.”
Heb je nog een boodschap voor mensen die overwegen op buitenlandse stage te gaan?
“Zeker doen, het is echt de moeite waard. Oké, het is een hele administratieve rompslomp in vergelijking met een “gewone”, binnenlandse stage, maar je haalt er zoveel meer uit. BeMSA begeleidt je goed en voor vertrek ontmoet je je medestagiairs op een trainingsdag vol workshops. Ook na je terugkeer peilt BeMSA naar je ervaringen en naar wat beter kan. Een soort quality check, dus. Het is een heus avontuur, van begin tot einde.”
Dat is het zeker. Bedankt voor het boeiende gesprek en heel veel succes met je stage! Wordt vervolgd…
